Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 2 Μαρτίου 2017

Η άσφαλτος που τρέχει!


Ποτέ δε μπόρεσα να καταλάβω τους ανθρώπους. Να! τον τρόπο που σκέφτονται, που δρουν, που πράττουν. Τόσο αλλόκοτοι μέσα σε τούτη εδώ την κοινωνία…

Σε μια κοινωνία που θρηνεί μέρα με την μέρα, ώρα με την ώρα, θύματα τροχαίων ατυχημάτων. Η πλειονότητα αυτών, νέα παιδιά που οραματίζονταν το μέλλον. Νέα παιδιά που δεν πρόλαβαν να χτίσουν το δικό τους μετά. Είναι αυτά τα παιδιά που η ίδια η κοινωνία γαλούχησε με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπάρχουν σε τούτον εδώ τον κόσμο.

Τι θες αλήθεια να σου πρωτοπώ; Για την ημιμάθεια σε σχέση με τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας; Αναρωτήθηκε  ποτέ κανείς γιατί δεν μπορέσαμε στα σχολεία να μάθουμε τα στοιχειώδη σε σχέση με τον τρόπο που πρέπει να συμπεριφερόμαστε στους δρόμους; Για τη δύναμη κυριαρχίας που μας δίνει απλόχερα η άσφαλτος; Βλέπεις... είσαι κάποιος όταν οδηγείς. Έχεις εκείνη τη δύναμη ισχύος που σε κάνει να αψηφάς τους πάντες και τα πάντα. Τι άλλο αλήθεια θέλεις να σου πω; Για τον ρόλο που επιτελεί πολύ σωστά η ίδια η κοινωνία στην οποία ζούμε; Πρώτα σε παροτρύνει να αποκτήσεις το αμάξι τον ονείρων σου. Γρήγορες ταχύτητες, γόητρο, δύναμη και έπειτα σε επιπλήττει για την οδική σου συμπεριφορά. Ύστερα, είναι και οι παρέες που σε κατηγορούν συνεχώς. Ναι, σε κατηγορούν γιατί θες να προφυλαχτείς από το κακό που συνεχώς ελλοχεύει. Ξέρεις, γίνεσαι ξαφνικά ο «μάγκας» που οδηγείς υπό την επήρεια μέθης. Αν πράξεις το αντίθετο, ξαφνικά είσαι ο ανόητος και αυτομάτως περιθωριοποιείσαι.

Έχεις και εκείνο το σκεπτικό καμιά φορά, της εύκολης λύσης, που όμως μπορεί να σου κοστίσει την ίδια σου τη ζωή . «Έλα μωρέ» λες με στεντόρεια φωνή, «είκοσι λεπτά θα οδηγήσω, δεν θα βάλω ζώνη, τι μπορεί να συμβεί»;. Που να ήξερες, πως μια αστραπή είναι η ζωή σου, πως μέσα σε ένα διάστημα είκοσι λεπτών μπορεί να ανατραπούν τα πάντα.

Τι άλλο αλήθεια να σου πω; Έχει γίνει η κοινωνία μας ένα απέραντο νεκροταφείο. Γονείς, πάνω από τα μνήματα, κλαίνε για τα παιδιά τους. Στα κλεφτά, καμιά φορά, βλέπεις τις πλάκες και νιώθεις ένα σφίξιμο στο στήθος. Κώστας, 20 ετών, Γιάννης 25 ετών, Άγγελος 19 ετών, Μιχάλης 30 ετών κ.ο.κ. Άλλος έχασε τον έλεγχο της μηχανής του, άλλος είχε καταναλώσει υψηλή ποσότητα αλκοόλ, άλλος έκανε κόντρες με τον συμφοιτητή του, άλλος δοκίμαζε τα όρια του με την ταχύτητα. Άλλος…

Αυτός είναι ο δρόμος, άλλοτε σε γοητεύει και άλλοτε σε παραπλανεί. Η φωτιά, η γιορτή,η απώλεια, ο πόνος, ο κάθε μικρός θάνατος και ο μεγάλος ατέλειωτος κόσμος. Αυτός είναι ο δρόμος…


Καλή συνέχεια,








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου