Συνολικές προβολές σελίδας

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Xορεύοντας στη βροχή...


Ώρα 11:45 και ο ύπνος δε λέει να με πάρει με τίποτα...Ίσως είναι τα γεγονότα που εκτιλίσονται γύρω μου συνεχώς,βλέπε περικοπές απολύσεις, η φημολογούμενη πτώχευση...Βλέπε Παιδεία και υγεία ...Απο την άλλη πλευρά παρατηρώ τις ανθρώπινες σχέσεις που τείνουν να κατευθύνονται από το κακό στο χειρότερο...Κυριαρχεί το εγώ και όχι το εμείς βλέπεις...Το εμείς έχει χαθεί ...Έχουμε γίνει εγωιστές και το μόνο που μας νοίαζει είναι ο εαυτός μας και τίποτε άλλο...Σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που παρατάω ότι γράφω γιατί ξεκίνησε να βρέχει...Πάντα μου άρεσε να παρατηρώ τις στάλες τις βροχής ενώ πέφτουν στις στέγες των σπιτιών...Ή τους ανθρώπους που τρέχουν για να μη βραχούν λες και είναι από ζάχαρη φτιαγμένοι...Μου αρέσει  επίσης να ακούω το θρόισμα των φύλλων και αυτό το δροσερό αεράκι που σε αγγαλιάζει με την αύρα του...Παρατηρώντας τη βροχή ξεχνιέσαι..Είναι κάτι μαγικό...Κοιτώντας την τα ξεχνάς όλα...Μελαγχολείς,ταξιδεύεις,δημιουργείς δικούς σου κόσμους και με τη φαντασία σου μπορείς να κάνεις τα πάντα...Έτσι και γω με φαντάστηκα νοερά να βρίσκομαι εκεί στο δρόμο και να χορεύω κάτω από απο την βροχή...Όλο το βράδυ ώσπου να πέσει και η τελευταία σταγόνα...Κάτω απο τον ήχο του Μάνου Χατζηδάκι το βαλς των χαμένων ονείρων...Άλλωστε είναι και το αγαπημένο μου τραγούδι...Πόσες αναμνήσεις,πόσα όνειρα μπορούν να χωρέσουν σε ένα τραγούδι άραγε;Μετά από αρκετή ώρα η βροχή σταμάτησε και μαζί με αυτή σταμάτησα και γω αυτό το μικρό ταξίδι...Γύρισα πάλι εδώ από όπου και γράφω το εν λόγω κείμενο...Είναι λες και πάτησα ένα delete και είχα ξεχάσει τα τα όσα διαδραματίζονται γύρω μου,κοινωνικοπολιτικοικονομικά γεγονότα...Λές και ο χρόνος σταμάτησε όταν σταμάτησε και ο δικός μου χορός...Περίεργο δεν είναι;;Μάλλον ναι...Αλλά ποιός ξέρει.......
    Πρόσφατα διάβασα τον Αλχημιστή και συκγράτησα μία μόνο φράση...Ότι το σύμπαν λέει συνωμοτεί υπερ μας για να κατακτήσουμε ότι ακριβώς θέλουμε...Στην αρχή σκέφτηκα...Βλακείες...Κοίτα γύρω σου...Κόσμος πεθαίνει...Παράξενες κλιματολογικές αλλαγές συνβαίνουν παντού ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους έχοντας αγανακτήσει με τις εκάστοτε κυβερνήσεις...Ποιο σύμπαν συνωμοτεί και τι να κατακτήσουμε...Μάλλον είμαστε τα παιδιά ενός κατώτερου θεού είπα...Αλλά μετά θυμήθηκα την συνέχεια αυτής της φράσης ότι το σύμπαν συνωμοτεί για να μας βοηθήσει όταν εμέις προσπαθήσουμε να ζήσουμε το δικό μας όνειρο...Άλλαξε λοιπόν...Γίνε καλύτερος άνθρωπος μέρα με τη μέρα...Αν αλλάξεις εσύ πρώτα τον εαυτό σου μπορείς να αλλάξεις και τον κόσμο...Πραγματοποίησε τον προσωπικό σου μύθο...Το δικό σου όνειρο...Γιατί στο τέλος αυτό θα μείνει......Ξεκίνα με τα απλά καθημερινά πράγματα πες καλημέρα στον γείτονα σου..Μάθε να λες σ'αγαπώ χωρις να σκέφτεσαι πως θα το εκλάβει ο φίλος σου ο/η σύντροφος σου η ένας απλός γνωστός σου....Ζήσε...Μόνο ζήσε...Γιατί μόνο αυτά έχουν αξία  καθώς και το σημερινό μου ταξίδι στο χορό της βροχής...Καλο μας ξημέρωμα...!!


Υγ: “Πρέπει να γίνεις εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο.”

3 σχόλια: