Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ώρα 17:30 και το κέντρο της Αθήνας είχε πλημμυρίσει από κόσμο. Εκείνη ακριβώς την ώρα προσπαθούσα και γω να προσεγγίσω το μπλοκ μου, πράγμα το οποίο δεν κατάφερα άμεσα καθώς από νωρίς είχε ξεκινήσει η ρήψη χημικών από τα όργανα ΄ καταστολής' (No comment).
Μεταφέρθηκα λίγο πιο πάνω όπου ο κόσμος είχε μαζευτεί και φώναζε συνθήματα κατά των αστυνομικών. Η αλήθεια είναι πως πρώτη φορά βλέπω τόσο πολύ κόσμο μαζεμένο να φωνάζει με μένος διάφορα συνθήματα. Τα δακρυγόνα εξαπλώθηκαν στο σημείο που βρισκόμουν οπότε αναγκάστικα να ανέβω ακαδημίας. Και εκέι πλήθος κόσμου διαδήλωνε και σιγοτραγουδούσε το ΄ Πότε θα κάνει ξαστερια'. Ξέρεις είναι που γίνεσαι μια γροθιά με τον άλλον και νιώθεις ασφαλής ότι και να γίνει. Μεταφέρθηκα και στην Βουκουρεστίου όπου η κατάσταση και κει ήταν η ίδια. Κατά της 19:00 κατάφερα να να προσεγγίσω το Σύνταγμα το οποίο είχε ανοίξει μετά την ρήψη των πολλάπλων χημικών. Την εικόνα που αντίκρυσα δε θα την ξεχάσω ποτέ. Η δημοκρατία τους μύριζε δακρυγόνο. Η φράση αυτή νομίζω πως τα λεέι όλα και δε νομίζω ότι χρήζει περαιτέρω ανάλυσης. Πήγα στο μπλοκ μου και μαζί με το πλήθος του κόσμου φωνάζαμε συνθήματα χωρίς να προκαλέσουμε κανέναν. Βέβαια την ίδια στιγμή στην Σταδίου, στην Ακαδημίας και στην Κοραή γινόταν πόλεμος στην κυριολεξία. Συνεπώς όλοι οι δρόμοι κλειστοί και το μόνο σημείο διαφυγής μας ήταν η Αμάλιας. Όχι όμως για πολύ καθώς από το βάθος ακούστηκε μια φωνή που μας προειδοποιούσε να κάνουμε αλυσίδες γιατι από το μοναδικό σημείο διαφυγής μας έρχονταν οι μπάτσοι. Ε το αποτέλεσμα αναμενόμενο και συνάμα τραγικό. 3-4 δακρυγόνα στη σειρά(δίπλα μας), μικροτραυματισμοί, ένας σύντροφος μου στο νοσοκομείο μία συντρόφισα με έγκαυμα και το πλήθος απο μας αλλά και από τα υπόλοιπα μπλοκ να φωνάζουν ΄ θα μας σκοτώσετε', δεν μπορούσαν να πάρουν ανάσα, ζητούσαν πρώτες βοήθειες και γενικά επικρατούσε μια κατάσταση χαοτική. Σαφέστατα το ενγχείρημα αυτό αποτέλεσε απρόκλητη δολοφονική επίθεση της αστυνομίας προς τους διαδηλωτές που( πράγμα το οποίο δεν ανέφεραν τα φερέφωνα του συστήματος). Με τα πολλά και τα λίγα κατάφεραμε να γυρίσουμε τουλάχιστον ζωντανοί στα σπίτια μας.
Παρόλο τους 500.000 διαδηλωτές παρόλο τον πόλεμο στην κυριολεξία το τονίζω που γινόταν έξω( Που δεν θα πω αν το επικροτώ ή όχι αλλά η οργή είναι οργή και ποτέ δεν ξέρουμε πως εκδηλώνεται), παρόλο που ο κόσμος με την παρουσία του καταψήφισε το μνημόνιο, οι κουστουμαρισμένοι μέσα το ψήφισαν και χειροκροτούσαν κίολας για την στάση τους αυτή χωρίς ίχνος ντροπής και τσίπας. Πόσο λυπάμαι... Μια χώρα που γέννησε τη δημοκρατία ταυτόχρονα να την καταπά με τον χειρότερο τρόπο.
Όσον αφορά τώρα την καμένη Ελλαδίτσα μας όπως άκουσα από κάποιους και την καμένη Αθήνα μας. Τι να πω;; Μόνο για το άστυ, το αττικόν και το ιστορικό κτίριο που κάηκε στεναχωρέθηκα.
Όσο για τα Starbucks, τα Hnm, τις τράπεζες καθώς και τα costa coffee ένα θα πω. Εσείς μιλάτε για κέρδη και ζημιές εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές. Ξέρω κάποιοι θα μου πουν ότι κόσμος έχασε τη δουλειά του το ξέρω αλλά επίσης 1.000.000 κόσμος είναι άνεργος και έχει την οργή μέσα του. Δεν μπορώ να συγκρίνω 5 20 40 κτίρια με τα άτομα που τους κλέβουν το μέλλον και τους καίνε τη ζωή.
Όσο για τα ΜΜΕ τι να πώ; Ότι κεντρικό θέμα σε όλα τα κανάλια ήταν η καμένη Αθήνα και οι δήθεν κουκουλοφόροι; Σας Βαρέθηκα. Όταν έρθει η στιγμή που θα γίνουμε Αργεντινή και ο κόσμος θα εξεγερθεί για τα καλά ίσως βγείτε από τα κλουβιά σας και ίσως κάποια μέρα θα αρχίσετε να αποκαλείστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Υγ: Ο νους μας είναι αληταρίο που όλα θα δραπετεύει...
Πολυ ωραιο κειμενο
ΑπάντησηΔιαγραφή