Συνολικές προβολές σελίδας

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Η Αλληλεγγύη το όπλο των λαών...

Oφείλω να ομολογήσω ότι έχω πολύ καιρό να αναρτήσω κάποιο δικό μου κειμένο στο blog.Θέλετε το ότι τα γεγονότα εκτυλίχθηκαν τόσο γρήγορα που δεν χωρούσαν στις σειρές ενώ κειμένου;Ίσως τα ίδια τα γέγονοτα ξεπέρασαν και μένα την ίδια...Ίσως ότι δεν είχα διάθεση να σχολιάσω κάτι...Ίσως ότι απογοητέυτηκα;Ίσως, ίσως, ίσως...Άλλα μετά από κάποια γεγονότα τα οποία συνέβησαν τον τελευταίο καιρό θέλησα να γράψω αυτό το κείμενο...Σαν προσωπική μου ανάγκη θα έλεγα.Συγκεκριμένα μέσα από αυτό το κείμενο θα ήθελα να τονίσω την ανάγκη για την ύπαρξη αλληλεγύης και πόσο χρειάζεται τη σημερινή εποχή.Τι σημαίνει όμως αλληλέγγύη ώστε να μπορέσουμε να κατανοήσουμε πόσο σημαντική είναι για όλους μας;;Το ηθικό καθήκον, η υποχρέωση που έχουν τα μέλη μιας ομάδας να αλληλοϋποστηρίζονται και να αλληλοβοηθούνται...Πως προσδιορίζεται όμως το καθήκον;Aυτό που οφείλει να πράξει κάποιος, ακολουθώντας γραπτούς ή άγραφους κανόνες, τη συνείδηση ,την κοινωνία, το έθιμο ή τον ηθικό νόμο...Θεωρώ ότι τον στις εποχές που ζούμε η αλληλεγύη είναι τόσο επίκαιρη και σημαντική όσο ποτέ άλλωτε...Από το να κάνεις κάτι βαρυσήμαντο μέχρι το να δώσεις το εισιτήριο σου στον διπλανό η περαστικό σου.Πράγμα το οποίο μου συνέβει τις προάλλες.Ένας κύριος τελείως αυθόρμητα άπλωσε το χέρι του και μου έδωσε το εισιτήριο του λέγοντας μου ότι μικρή είσαι δεν χρειάζεται να ξοδεύεις και για αυτό...Εξεπλάγην μπορώ να πω...Θετικά πάντα...Είχα μια αντίληψη ότι οι άνθρωποι δεν παρατηρούν τι συμβαίνει γύρω τους..Ότι εμδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους και τίποτα παραπάνω...Σαφώς και υπάρχει και κάποια μερίδα ατόμων η οποία λειτουργεί έτσι αλλά δεν είναι η πλειοψηφία,μάλλον δεν δέχομαι ότι είναι η πλειοψηφία..Ή και να είναι, η ιστορία έχει δείξει ότι οι μειοψηφίες άλλαξαν τον κόσμο και έφεραν ριζικές αλλαγές.
    Μετά από το περιστατικό με τον κύριο στο λεωφορείο ακολούθησε ένα άλλο περιστατικό. Μέρα τετάρτη και ώρα 1-2 το βράδυ στα εξάρχεια στο πάρκο ναυαρίνου. Μας πλησίασε ένα ζευγάρι που μας ζητούσε λίγο κρασί βλέποντας μας να πίνουμε...Άλλος στη θέση μας ίσως φοβόταν ίσως έλεγε αυθόρμητα από μέσα του΄΄ Δεν μας παρατάτε βραδιάτικα'',εμείς παρόλα αυτά δώσαμε γιατί το θεωρήσαμε τελέιως φυσιολογικό και στην πορεία το ίδιο το ζευγάρι θέλησε να ανοίξει συζήτηση μαζί μας.Ναι στις 2 το βράδυ θέλησαν να μιλήσουν με κάποιους που δεν είχαν δει ποτέ στη ζωή τους.Ήταν Πολωνοί αλλά δεν είχε καμία σημασία..Είχαμε γίνει όλοι μια παρέα και ανταλλάσαμε απόψεις,παρατηρούσαμε ο ένας τον άλλον και είχαμε μια άρτια επικοινωνία...Καταλάβαμε θα λέγαμε την ανάγκη που είχαν εκείνη τη στιγμή να μας μιλήσουν και να συζητήσουν με κάποιον...
    Περιστατικό No3 και θα κλείσω με αυτό για νομίζω ότι η έννοια της συντροφικότητας συμπεριλαμβάνει  και όλα τα παραπάνω...Μάλλον δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό είναι αυτό που βιώνω τα τελευταία χρόνια κατεβαίνοντας σε κάποια πορεία...Ξέρετε νιώθω πολύ μεγάλη χαρά όταν με το που πέσει το πρώτο δακρυγόνο η με το που γίνει κάτι αμέσως ο διπλανός σου θα σε καθησυχάσει θα σου δώσει αμέσως βοήθεια είτε maalox είτε κάποια συμβουλή, ίσως και να σε απομονώσει από το σύνολο και θα σε πάει κάπου να καθήσεις για να βεβαιωθεί ότι είσαι σίγουρα καλά,θα σε ρωτήσει αν χρειάζεσαι κάτι και πάνω από όλα δε θα σε αφήσει λεπτό από τα μάτια του μέχρι να σταματήσει η διαδήλωση....Τελικά συντροφικότητα και αλληλεγγύη δύο έννοιες αλληλένδετες...Πόσο χρειάζονται την σημερινή εποχή και πόσο εκλείπουν;;Δυστυχώς φοράμε παρωπίδες και δεν βλέπουμε τις πραγματικές ανάγκες και προταιρεότητες που πρέπει να βάλουμε στη ζωή μας...Πόσο σημαντικά είναι τα υλικά αγαθά και οι υλικιστικές μας ανάγκες τις οποίες βάζουμε   πάνω από εμάς από τα συναισθήματα μας,πάνω από τον ίδιο μας τον εαυτό...Άλλωστε αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος μπορεί να χρειαστεί να πεθάνεις για να ζήσουν οι άλλοι.Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι  ένα οποιοδήποτε πρωινό...
  Σας αφήνω λοιπόν με την σκέψη ότι θα επηρεαστείτε έστω και λίγο από το κέιμενο που έγραψα και θα αναρρωτηθέιτε τι πραγματικά θέλετε από τη ζωή σας καθώς και τι είναι πιο σημαντικό για σας...


Materialistic VS Human Which Side Are You On?

Υγ:Συζητήστε, εμπιστευθείτε, κουβεντιάστε με τον εαυτό σας, με τον διπλανό σας, όλοι με όλους στη γειτονιά, στη δουλειά, στο σχολείο, στις αριστερές οργανώσεις, στο Διαδίκτυο. Και κλείστε την τηλεόραση

2 σχόλια:

  1. Είναι πιο επίκαιρο από ποτέ το θέμα της αλληλεγγύης,της αυτοοργανωσης και της συντροφικότητας.Σε καιρούς που όσοι εθιμοτυπικά είχαν αναλάβει το ρόλο να μας εκπροσωπούν αποδεικνύονται στην πράξη προδότες από όπου και αν προέρχονται,η ανάγκη η ατομικότητα να γίνει συλλογικότητα είναι εκ των ουκ άνευ. Αυτό που παρατηρείς στο δικό σου κοινωνικό χώρο γίνεται επιτακτικό στη δουλειά,στο δρόμο παντού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πως να υπάρξει αλληλεγγύη άραγε όταν ο ατομικισμός δεν εκφράζεται μόνο ως προς το προσωπικό συμφέρον αλλά και ως προς το προσωπικό δράμα? Ο καθένας από τους πολλούς θεωρεί ότι πρέπει να είναι πρώτος, αλλά ακόμη κι όταν είναι τελευταίος πάλι θεωρεί πως είναι ο μόνος! Πως να βιώσει κανείς τη συντροφικότητα όταν ένα ολόκληρο κοινωνικοπολιτικό σύστημα προσπαθεί να σπείρει διχόνοια αναμέσα σε κοινωνικές ομάδες φαινομενικά αλλά και ουσιαστικά άσχετες μεταξύ τους, προσπαθώντας παραλληλα να μετατρέψει τις ανάγκες τους (ψυχικές, σωματικές, πνευματικές) σε αριθμούς?

    Κι όμως θα τη βιώσει!!! Ζούμε σε μια εποχή που όλα εκπίπτουν σε μια προσπάθεια να μας φτάσουν σε ένα υποτυπώδες επίπεδο επιβίωσης. Όμως ξεχνάνε όλοι αυτοί ότι η συντροφικότητα είναι στη φύση του ανθρώπου παρά τα ιστορικά στραβοπατήματά του. Είναι η ίδια η φύση που τον όπλισε με αυτήν την αξία για να επιβιώνει. Και αυτή η αξία θα εκραγεί ξανά μέσα μας και όλοι αυτοί πρώτοι θα πέσουν στο λάκκο που σκάβουν....ατομικά...ένας ένας...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή