Hλεκτρικός Θησέας,και τα λοιπά...

Για όσους έχουν μεγαλώσει με τον Παύλο σιδηρόπουλο αναμφίβολα θα γνωρίζουν ποίος είναι ο Ηλεκτρικός θησέας καθώς και το νόημα που θέλει να περάσει αυτό το τραγούδι. Για όσους πάλι δε το γνωρίζουν ή απλά έτυχε να το πετύχουν κάποια στιγμή στο ραδιόφωνο και δεν στάθηκαν πολύ στο νοηματικό κομμάτι του είναι μια καλή ευκαίρια να το γνωρίσουν μέσα από αυτό το κείμενο. Άλλωστε έχει περάσει ένας χρόνος σχεδόν που έχω αυτό το Blog και δεν έχω μπει στην διαδικάσια να γράψω έστω μερικές γραμμές για την απόφαση μου να το ονομάσω έτσι.

Ηλεκτρικός Θησέας λοιπόν...Τραγούδι που γράφτηκε το 1988 με μουσική επένδυση του Γιάννη Μαρκόπουλου, στίχους του Δημήτρη Βάρου και ερμηνευτές τον Παύλο σιδηρόπουλο και την Μαρία Φωτίου. Κοινωνικοπολιτικού χαραχτήρα τραγούδι με έντονο πολιτικό νόημα,ανατρεπτικό μήνυμα(ειδικά για τα δεδομένα εκείνης της εποχής) το οποίο επηρεάζει άμεσα εμένα,εσένα,εμάς...

  Κάποιος θα μπορούσε να παρομοιάσει τον Ηλεκτρικό θησέα με την ίδια την Ελλάδα. Τόσα χρόνια εκεί αδύναμη και κουρασμένη περιμένοντας την αλλαγή άπραγη χωρίς να διστάσει για το κάθετι.

  Μέσα σε αυτό το τραγούδι γίνεται λόγος για τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο καθώς και τον εμφύλιο δίνοντας έτσι μια νότα ελπίδας,αισιοδοξίας και δημιουργικότητας  για το μέλλον το οποίο από ότι φαίνεται θα είναι πολύ ζοφερό. ( Με την αναφορά στους δύο αυτούς πολέμους ίσως γίνεται λόγος για την δύναμη της Ελλάδας να καταφέρει να αναγεννηθέι ξανά παρ όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε).

Η Αριάδνη, ο Λεωνίδας, ο πολιτισμός, η ψηφοθηρία, τα ΜΜΕ, το σάπιο πολιτικό σύστημα, οι αξίες για τη ζωή καθώς και τα ιδανικά είναι μερικά θέματα τα οποία κεντρίζουν το ενδιαφέρον του ακροατή και είναι θέματα τα οποία απασχολούν τις  κοινωνίες έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί κατά καιρούς. Αν αφιερώσεις λίγο χρόνο να το ακούσεις ίσως βρείς κάποια στοιχέια του εαυτού σου μέσα σε αυτό.

 Εντύπωση από το εν λόγω τραγούδι μου προκάλεσαν οι εξής στίχοι(άλλωστε είναι και οι τελευταίοι του τραγουδιού). Οι οποίοι λένε: Πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς. Oυσιαστικά στο σημείο αυτό καλείσαι να επιλέξεις ανάμεσα σε δύο πράγματα. Η πρώτη σου επιλογή είναι να μείνεις με την μοναξιά σου, να αδιαφορήσεις, να γίνεις έρμαιο της τύχης σου και να μαζοποιηθείς και η δεύτερη είναι να ονειρευτείς,να αγαπήσεις να αγαπηθείς,να διεκδικήσεις,να ζήσεις και να παλέψεις όχι μόνο για τα ίδια τα κεκτημένα αλλά και για την ίδια σου την αξιοπρέπεια,για το μέλλον σου,για τον διπλανό σου και κυρίως για...Εσένα. Εαν χάσεις μη σε πάρει από κάτω,αρκεί μόνο να ξέρεις ότι προσπάθησες να ξεφύγεις από το μέλλον σου που κάποιοι έχουν προδιαγράψει ήδη για σένα. Θα ξέρεις ότι προσπάθησες να ξεφύγεις από αυτό που σου τρώει την ψυχή και δεν σε αφήνει να ανασάνεις ενώ ταυτόχρονα σε πνίγει τόσο πολύ που θες να απεγκλωβιστείς απο αυτό.

Το τραγούδι αυτό μπορεί να γράφτηκε το 1988 αλλά είναι προσαρμοσμένο(δυστυχώς)στα τωρινά δεδομένα..Τι ειρωνεία...

 Ας αφήσουμε λοιπόν τους ψευτοπατριωτισμούς και ας στοχεύσουμε σε μια ουσιαστική αλλαγή. Το τέλος σε αυτή την ιστορία δε θα το δώσει κανένας άλλος παρά μόνο εμείς.( Ναι, μπορεί να ακούγεται κλισέ και ουτοπικό αλλά πρέπει να πιστέψουμε σε αυτό ειδικά εμείς,που είμαστε η νέα γενιά που μπορεί να φέρει την αλλαγή).

Τι θα κάνεις λοιπόν;;Θα πάρεις τηλέφωνο τη μοναξιά σου ή θα βγείς ξανά στο δρόμο της φωτιάς με οποιοδήποτε κόστος;; Εγώ θα προτιμήσω το δεύτερο.Ελπίζω και συ...

Καλό βράδυ και να Θυμάσαι: H Μοναξιά είναι Τρομοκράτης.