V for Voucherades.!

Ήταν μεσημέρι Τρίτης, ξέρεις από αυτά τα ανιαρά μεσημέρια με το ραδιόφωνο στη διαπασών και το τηλέφωνο να χτυπά ασταμάτητα.

Δεν άργησα και πολύ η αλήθεια είναι να απαντήσω. Μια φωνή από μέσα ψέλλισε «Βγήκαν τα αποτελέσματα του Voucher». Η αλήθεια είναι, πως  ήπλιζα να ανοίξω τον υπολογιστή μου και να μην δω εκείνο το μακρινάρι για κωδικό στους επιτυχόντες του προγράμματος. Δυστυχώς δεν άργησα να διαψευσθώ. Το κινητό μου χτυπά, μου’χε έρθει και ένα μήνυμα από τα ΚΕΚ αλλά δεν έδωσα και πολύ μεγάλη σημασία. Μετά από λίγο αποφασίζω να απαντήσω. Μια φωνή ενθουσιασμένη μου λέει « Συγχαρητήρια, είστε ωφελούμενη».

Εγώ μέχρι χθες ήξερα ότι υπάρχει ο άνεργος και ο εργαζόμενος. Τώρα το νέο trend της παραοικονομίας είναι ο «ωφελούμενος». Μόνο «ωφελούμενη» δεν ένιωθα εκείνη την στιγμή. Τα συναισθήματα μου ποικίλα, κυρίως απόγνωση και θυμός. Ουσιαστικά μαύρη «εργασία», χωρίς άδειες, χωρίς δικαιώματα και το κυριότερο χωρίς ασφάλιση μιας και τα φαινομενικά ένσημα δεν είναι καν συντάξιμα. Άσε που στα ψιλά γράμματα υπάρχει και μια κράτηση φόρου που στην πλασάρουν πολύ ωραιοποιημένα ώστε να «ψαρώσεις» και να συμμετάσχεις στο πρόγραμμα. Εκείνη την ημέρα μίλησα με πολλούς. 

Οι περισσότεροι μου έδιναν συγχαρητήρια.Αλήθεια, δε μπόρεσα να καταλάβω το γιατί. Όταν η μόνη σου επιλογή σε καιρό κρίσης είναι η εκμετάλλευση, όταν στα είκοσι τέσσερα σου χρόνια δε σου δίνει κανείς την ευκαιρία να εργαστείς μιας και η έλλειψη προϋπηρεσίας είναι βασικό μειονέκτημα, όταν δεν μπορείς να έχεις δικαιώματα γιατί δεν είσαι εργαζόμενος, γιατί είσαι απλά ένας « ωφελούμενος», όταν επιλέγεις το λιγότερο κακό γιατί έχεις ανάγκη τα χρήματα πως γίνεται να κατακλύζεσαι από θετικές σκέψεις και να αισθάνεσαι τυχερός; Πως γίνεται να…

Πρώτα υπήρχαν τα Stage βλέπεις, έπειτα οι πεντάμηνες συμβάσεις και ύστερα ήρθαν τα ΚΕΚ που φυτρώνουν σαν τα αγριόχορτα, από τη μια μέρα στην άλλη. Και κάπου στη μέση, βρίσκεσαι και εσύ εγκλωβισμένος. Είναι και εκείνη η στιγμή άλλωστε που καλείσαι να επιλέξεις για το μετά, που καλείσαι να επιλέξεις για το μέλλον και τη ζωή σου.

Όσο για μένα; Ελπίζω να σταθώ τυχερή και να βρω εργασία στο αντικείμενο μου σύντομα. Άλλωστε, έχω και τo Voucher να με περιμένει. Και που ξέρεις, ίσως με δεις τυχαία σε κάποια θέση γραμματέως, τηλεφωνήτριας ή ακόμη και στη θέση του διοικητικού προσωπικού, κάτι δηλαδή τελείως άσχετο με το επάγγελμα που έχω επιλέξει να κάνω.

Τουλάχιστον, αν επιλέξω το εν λόγω πρόγραμμα θα το έχω κάνει τελείως συνειδητά, τουλάχιστον, θα ξέρω ότι θα μπορώ να μοιραστώ την εμπειρία μου με χιλιάδες ανέργους που συμμετέχουν σε παρόμοια προγράμματα. Άλλωστε οι φωνές έχουν αξία όταν το εγώ γίνεται εμείς. Άλλωστε ουτοπία είναι αυτό, που όταν κάνεις ένα βήμα προς το μέρος του, απομακρύνεται δυο. Όταν κάνεις δυο απομακρύνεται τέσσερα, όταν κάνεις τρία, έξι.

Τότε σε τι χρησιμεύει η Ουτοπία; Σε κάνει να προχωράς!

Υ.Γ: Μπορείτε να παραθέτετε προσωπικές εμπειρίες καθώς και να ενημερώνεστε σχετικά με τα Voucher, στο http://vforvoucherades.blogspot.gr

* Το εν λόγω κείμενο δημοσιεύτηκε  στο  http://www.theoldschoolproject.com