Την Μητέρα την έχω συνδέσει με τις Αμυγδαλιές που ανθίζουν την άνοιξη, με το πρώτο φως της ημέρας αλλά και με το θρόισμα των φύλλων. Την έχω συνδέσει ακόμη με τις αμέτρητες βόλτες στα πάρκα, στις παιδικές χαρές και στις αλάνες. Με τις αμέτρητες κασέτες και cd που βρίσκονται ακόμη στοιβαγμένα στα ντουλάπια των παιδικών μας χρόνων. Την έχω συνδέσει με τους αφελής τσακωμούς, με εκείνο το "Πρόσεχε εκεί έξω που βγαίνεις'' και με κείνο το" Να ντυθείς καλά, εντάξει;".
Η λέξη Μητέρα για μένα άλλωστε σημαίνει ανιδιοτέλεια, ήθος, αξίες, ιδανικά, αμέριστη υπομονή και αγάπη. Σημαίνει καλλιέργεια του πνεύματος και του νου, σημαίνει γαλούχηση, σημαίνει αγώνας για επιβίωση και καθημερινή πάλη. Το κυριότερο όμως για μένα είναι πως η λέξη μητέρα είναι το παράδειγμα που πρέπει να κουβαλάμε πάντα μαζί μας ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε, να μπορέσουμε να αντέξουμε, να μπορέσουμε να εξελιχθούμε και να σταθούμε στα πόδια μας.
Σήμερα άλλωστε, γιορτάζουν όλες εκείνες οι γυναίκες που καθημερινά δίνουν τον δικό τους αγώνα , που έρχονται καθημερινά αντιμέτωπες με τις προκλήσεις της ίδιας της ζωής και που στο τέλος βγαίνουν οι ίδιες νικήτριες.
Σήμερα γιορτάζουν όλες εκείνες οι γυναίκες που μας έφεραν σε τούτο εδώ τον κόσμο και που κατάφεραν να μας κάνουν αυτό που είμαστε σήμερα. Γιορτάζει η Μαρία που εργάζεται όλη μέρα για να μη λείψει τίποτα στα παιδιά της, η Στέλλα που είναι άνεργη και ασχολείται με τα οικιακά, η Δήμητρα που διεγνώσθει με Καρκίνο αλλά στέκεται ακόμη στα πόδια της και το παλεύει, σήμερα γιορτάζει η Μαρίνα που έχει Κατάθλιψη αλλά να, χαμογελάει που και που, το χρωστάει στα παιδιά της βλέπεις. Σήμερα γιορτάζει και η Άννα που κακοποιείται από τον σύντροφο της και δε μιλά, απλά σωπαίνει, είναι που φοβάται, περιμένει και αυτή να βρει τη δύναμη να φύγει. Γιορτάζει όμως και η Μητέρα του Μάριου που αν την ρωτούσες τι θα άλλαζε σε σχέση με την διαπαιδαγώγηση του απαντά με πολύ γλυκό και ειλικρινή τρόπο:"Αν είχα το παιδί μου να μεγαλώσω ξανά από την αρχή,Θα ζωγράφιζα με τα δάχτυλα περισσότερο, και θα έδειχνα με το δάχτυλο λιγότερο,Θα διόρθωνα λιγότερο, και θα συνδεόμουν περισσότερο,θα σταματούσα να έχω τα μάτια στο ρολόι μου, και θα άρχιζα να βλέπω με τα μάτια μου,θα νοιαζόμουν να ξέρω λιγότερα, και θα ήξερα να νοιάζομαι περισσότερο, θα έκανα περισσότερες πεζοπορίες, και θα πετούσα περισσότερους χαρταετούς,θα σταματούσα να το παίζω σοβαρή, και θα έπαιζα στα σοβαρά,θα διέσχιζα τρέχοντας περισσότερα λιβάδια, και θα κοίταζα περισσότερα αστέρια,θα αγκάλιαζα περισσότερο, και θα τραβολογούσα λιγότερο,θα ήμουν άκαμπτη λιγότερο συχνά, και θα επιβεβαίωνα πολύ περισσότερο, θα έχτιζα πρώτα αυτό-εκτίμηση, και αργότερα το σπίτι,θα δίδασκα λιγότερο για την αγάπη της δύναμης,και περισσότερο για τη δύναμη της αγάπης.Δεν έχει σημασία αν το παιδί μου είναι μεγάλο ή μικρό, από σήμερα και στο εξής θα τα εκτιμώ όλα περισσότερο".
Ναι, σήμερα γιορτάζουν όλες αυτές οι γυναίκες.Αλλά να είναι που σήμερα γιορτάζει και η δική μου η μητέρα, η οποία θα μου θυμίζει συνεχώς πως για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη, θα γκρεμίζει πάντα ουρανούς.
Καλή συνέχεια
Υ γ: H μητέρα του Μάριου έστειλε το ποίημα της στο www.proseggisi.gr
Η λέξη Μητέρα για μένα άλλωστε σημαίνει ανιδιοτέλεια, ήθος, αξίες, ιδανικά, αμέριστη υπομονή και αγάπη. Σημαίνει καλλιέργεια του πνεύματος και του νου, σημαίνει γαλούχηση, σημαίνει αγώνας για επιβίωση και καθημερινή πάλη. Το κυριότερο όμως για μένα είναι πως η λέξη μητέρα είναι το παράδειγμα που πρέπει να κουβαλάμε πάντα μαζί μας ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε, να μπορέσουμε να αντέξουμε, να μπορέσουμε να εξελιχθούμε και να σταθούμε στα πόδια μας.
Σήμερα άλλωστε, γιορτάζουν όλες εκείνες οι γυναίκες που καθημερινά δίνουν τον δικό τους αγώνα , που έρχονται καθημερινά αντιμέτωπες με τις προκλήσεις της ίδιας της ζωής και που στο τέλος βγαίνουν οι ίδιες νικήτριες.
Σήμερα γιορτάζουν όλες εκείνες οι γυναίκες που μας έφεραν σε τούτο εδώ τον κόσμο και που κατάφεραν να μας κάνουν αυτό που είμαστε σήμερα. Γιορτάζει η Μαρία που εργάζεται όλη μέρα για να μη λείψει τίποτα στα παιδιά της, η Στέλλα που είναι άνεργη και ασχολείται με τα οικιακά, η Δήμητρα που διεγνώσθει με Καρκίνο αλλά στέκεται ακόμη στα πόδια της και το παλεύει, σήμερα γιορτάζει η Μαρίνα που έχει Κατάθλιψη αλλά να, χαμογελάει που και που, το χρωστάει στα παιδιά της βλέπεις. Σήμερα γιορτάζει και η Άννα που κακοποιείται από τον σύντροφο της και δε μιλά, απλά σωπαίνει, είναι που φοβάται, περιμένει και αυτή να βρει τη δύναμη να φύγει. Γιορτάζει όμως και η Μητέρα του Μάριου που αν την ρωτούσες τι θα άλλαζε σε σχέση με την διαπαιδαγώγηση του απαντά με πολύ γλυκό και ειλικρινή τρόπο:"Αν είχα το παιδί μου να μεγαλώσω ξανά από την αρχή,Θα ζωγράφιζα με τα δάχτυλα περισσότερο, και θα έδειχνα με το δάχτυλο λιγότερο,Θα διόρθωνα λιγότερο, και θα συνδεόμουν περισσότερο,θα σταματούσα να έχω τα μάτια στο ρολόι μου, και θα άρχιζα να βλέπω με τα μάτια μου,θα νοιαζόμουν να ξέρω λιγότερα, και θα ήξερα να νοιάζομαι περισσότερο, θα έκανα περισσότερες πεζοπορίες, και θα πετούσα περισσότερους χαρταετούς,θα σταματούσα να το παίζω σοβαρή, και θα έπαιζα στα σοβαρά,θα διέσχιζα τρέχοντας περισσότερα λιβάδια, και θα κοίταζα περισσότερα αστέρια,θα αγκάλιαζα περισσότερο, και θα τραβολογούσα λιγότερο,θα ήμουν άκαμπτη λιγότερο συχνά, και θα επιβεβαίωνα πολύ περισσότερο, θα έχτιζα πρώτα αυτό-εκτίμηση, και αργότερα το σπίτι,θα δίδασκα λιγότερο για την αγάπη της δύναμης,και περισσότερο για τη δύναμη της αγάπης.Δεν έχει σημασία αν το παιδί μου είναι μεγάλο ή μικρό, από σήμερα και στο εξής θα τα εκτιμώ όλα περισσότερο".
Ναι, σήμερα γιορτάζουν όλες αυτές οι γυναίκες.Αλλά να είναι που σήμερα γιορτάζει και η δική μου η μητέρα, η οποία θα μου θυμίζει συνεχώς πως για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη, θα γκρεμίζει πάντα ουρανούς.
Καλή συνέχεια
Υ γ: H μητέρα του Μάριου έστειλε το ποίημα της στο www.proseggisi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου