Νοέμβρης του 13

Αυτές τις ημέρες πάντα φέρνω στο νου μου τις εκδηλώσεις που κάναμε στο σχολείο για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Να ξέρεις, εκείνον τον Λεβέντη που εροβόλογε καθώς και εκείνο το εμβατήριο που είναι μονότονο και φασιστικό ακόμη και σήμερα. Ακόμα μου ρχονται στο μυαλό εικόνες. Ναι εικόνες. Πολυτεχνείο, Τάνκς, Φοιτητές, το Ψωμί παιδεία ελευθερία, ακόμη και εκείνο το βίντεο ντοκουμέντο με τον Αντώνη Καλογιάννη να ερμηνεύει το Σφαγείο του Μίκη Θεοδωράκη. Θυμάμαι και εκείνη η φράση μετά την πτώση της Δικακτατορίας: Ζήτω η Δημοκρατία.

 Νοέμβρης 2013, η επέτειος του Πολυτεχνείου πιο επίκαιρη από ποτέ. Ωμή βία, τρομοκρατία, καταστολή, καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ρατσιστικές επιθέσεις, δολοφονίες, παράνομες ενέργειες ( βλέπε τη παράνομη διακοπή του σήματος της ελληνικής ραδιοτηλεόρασης)...Πρόσφατα διάβασα ότι υπάρχει περίπτωση η Ερτ να εκπέμψει μέσα από κάποιο χώρο του Πολυτεχνείου.Η ανακοίνωση της αστυνομίας μάλιστα ήταν ξεκάθαρη: Eισβολή των Ματ εαν και εφόσον γίνει κάτι τέτοιο.

 1973-2013 και η εικόνα είναι σχεδόν ίδια. Μόνο που να,τότε υπήρχε το αίσθημα της αντίστασης, της αλληλεγγύης, της αλλαγής. Υπήρχε το κίνητρο και η αφορμή. Σήμερα παρόλο που η συγκυρία επιβάλλει από μόνη της την δημιουργία αυτή της αφορμής παρατηρώ γύρω μου ένα αίσθημα παραίτησης και αταραξίας. Ναι αταραξίας. Ας πούμε πως σε έχουνε πείσει πως το αυτονόητο είναι η παραίτηση, είναι να εργάζεσαι για ευτελή ποσά( βλέπε εργαζόμενους jumbo). Θέλουν να νιώσεις ευγνώμων που μπορείς εν έτη 2013 να πληρώνεσαι. Νιώθεις τυχερός που εργάζεσαι έστω και για πέντε μήνες. Οι αυτοκτονίες, οι άστεγοι έχουν γίνει καθημερινότητα σου. Σου φαίνεται ας πούμε φυσιολογική η αύξηση τέτοιων φαινομένων. Λες και αυτή την κλισέ- χιλιοφορεμένη φράση που έχεις σιχαθεί και εσύ ο ίδιος: Έχει ο θεός και για μας...

 Ξέρεις κάτι; Δεν υπάρχει κανένας θεός που θα σε βγάλει από αυτό το τέλμα. Δυστυχώς οι απομηχανής θεοί έχουν μείνει μόνο στα βιβλία. Πρέπει επιτέλους να βγεις εσύ ο ίδιος από αυτό το τέλμα. 

 Διεκδίκησε τη ζωή που σου αξίζει, τι άλλο περιμένεις;. Άρχισε να συμμετέχεις σε συλλογικότητες,κατέβα στο δρόμο, οργανώσου σε δίκτυα αλληλεγγύης,κοινωνικά ιατρεία. Συμμετείχε σε δράσεις της γειτονιάς σου ακόμη και στους χώρους εργασίας σου...

 Η μιζέρια, η απάθεια, η αταραξία και η παραίτηση δεν αποτελούν τη λύση στο πρόβλημα. Η κατερίνα γώγου είχε γράψει πως αυτός ο συγκεκριμένος άνθρωπος έχει μια συγκεκριμένη ζωή με συγκεκριμένες πράξεις. Για αυτό και η συγκεκριμένη κοινωνία για το συγκεκριμένο σκοπό τον καταδίκασε σε έναν αόριστο Θάνατο. Δική σου είναι η επιλογή λοιπόν. Το νου σου...

Καλή συνέχεια.

Υγ:  Νοέμβρης ήταν η χρονιά κι εδώ γινόταν του χαμού εγώ ήμουν δεκαεννιά κι αυτή εβδομηντατρία και να που ερωτεύτηκα κάποια χρονολογία κι ο έρωτας κρατάει για καιρό...