Hasta la victoria Siempre

Με τον Ερνέστο ας πούμε πως ταυτίστηκα στα εφηβικά μου χρόνια. Ξέρεις,τότε είναι και η ηλικία που έχεις φιλοσοφικές και πνευματικές αναζητήσεις και προσπαθείς να μάθεις όσα περισσότερα μπορείς. Το πρώτο βιβλίο που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν η ίδια του η βιογραφία. Αργότερα ακολούθησε το ημερολόγιο μοτοσυκλέτας καθώς και κάποια λευκώματα με πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Στο σχολείο θυμάμαι, επηρεασμένη κίολας από το πνεύμα της εποχής συχνά έγραφα στο θρανίο μου το αλησμόνητο: Hasta la victoria Siempre.Ακόμη και σήμερα θα ακούσω στο ράδιο εκείνο το τραγούδι του Μάνου που πάντα θα μου θυμίζει τον Γκεβάρα, τον αντάρτη όπως τον αποκαλούσαν.
 Σήμερα συμπληρώνονται 46 χρόνια από τη δολοφονία του. Παρόλα αυτά κάτι σε κάνει να πιστεύεις ότι ζει. Ναι, ζει. Ο Εduardo Galeano είχε πει χαρακτηριστικά: Σίγουρα ο Τσε ζει στον καθένα που πιστεύει σε αυτά που ο ίδιος πίστευε, και ζει μέσα στα μεγάλα λαϊκά απελευθερωτικά κινήματα, σε αυτή τη γη που δεν την έχει καταδικάσει κανένας θεός σε αυτή τη δυστυχία.
Ναι ο Γκεβάρα ζει. Μέσα από τους αγώνες. Ζει μέσα από εκείνους που διεκδικούν. Μέσα από κείνους που πιστέυουν πως η ουτοπία είναι χρήσιμη γιατί σε κάνει να προχωράς. Άλλωστε ουτοπία είναι αυτό που όταν κάνεις ένα βήμα προς το μέρος σου, απομακρύνεται δύο.Όταν κάνεις δύο, απομακρύνεται τέσσερα, όταν κάνεις τρια, έξι... Ναι ζει μέσα από εκείνους που αποτελούν την κινητήρια δύναμη ώστε να μπορέσουμε να πιστέψουμε ξανά σε κάτι. Ο Φιντέλ Κάστρο είχε πει πως αν θέλουμε να εκφράσουμε πως θέλουμε να είναι οι άνθρωποι των μελλοντικών γενεών πρέπει να πούμε να είναι σαν τον Τσε. Αν θέλουμε να πούμε πως επιθυμούμε να ανατραφούν τα παιδιά μας, να πούμε χωρίς διασταγμό πως θέλουμε να ανατραφούν σαν κι αυτόν.
 Ξέρω μπορεί κάποιος να με ρωτήσει ποιά η ανάγκη μου ώστε να γράψω ένα τέτοιο κείμενο. Πάντως όχι για να κάνω κάτι σαν " συγγραφικό μνημόσυνο" άλλωστε μισώ τέτοιου είδους εγχειρήματα. Να είναι που οι καταστάσεις, τα γεγόνοτα, τα πρόσωπα καθώς και η ίδια η συγκυρία σου επιβάλλουν κατά κάποιο τρόπο να φέρεις στο νου σου ανθρώπους σαν τον Γκεβάρα που πάντα θα σου θυμίζουν πως παρόλο που μπορεί να πατάς στη γη, δε μπορείς να δεις τον ουρανό...


Καλή συνέχεια και να θυμάσαι πως δεν υπάρχουν πια ήρωες παρά μόνο αγωνιστές.

Ακολουθεί μικρό απόσπασμα από τα άνθη του κακού του Σάρλ Μποντλέρ: Μα αληθινοί ταξιδευτές είναι εκείνοι που φεύγουν μοναχά για να φύγουνε. Ελαφρές καρδιές καθώς μπαλόνια, το μοιραίο τους ποτέ δεν το αποφεύγουν. Χωρίς να ξέρουν το γιατί, πάντοτε λένε " Εμπρός".

Υγ: Στις 9 Οκτωβρίου του 1967 ο λοχαγός Μάριο Τεράν διατάσσεται να εκτελέσει τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα Ντε λα Σέρνα στο χωριό Ιγκέρα της Βολιβίας.