Το Πολυτεχνείο ζει μέσα από τους αγώνες του σήμερα.

Εδώ Πολυτεχνείο,εδώ Πολυτεχνείο!Σας μιλά ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών,των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. Κάτω η χούντα,κάτω ο Παπαδόπουλος,έξω οι αμερικάνοι, κάτω ο φασισμός, η χούντα θα πέσει από το λαό,λαέ κατέβα στο πεζοδρόμιο, έλα να μας συμπαρασταθείς, τη λευτεριά σου για να δεις.
 Όλο και πιο έντονα αυτές τις ημέρες μου ρχονται στο νου οι παραπάνω φράσεις. Φράσεις που χτυπάνε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντα τέτοια εποχή φέρνω στο μυαλό μου  εικόνες,γεγονότα,στιγμές,ανθρώπους.Και πάντα κάθομαι τόσο αμίλητη και τόσο σιωπηλή βυθισμένη στις δικές μου σκέψεις.
  Σχεδόν κάθε χρόνο μου δημιουργείται η ανάγκη να περάσω από το Πολυτεχνείο. Να αφήσω ένα κόκκινο γαρύφαλο, να επισκεφθώ για ακόμη μια φορά τον εκθεσιακό χώρο του Πολυτεχνείου και να δω έστω και για λίγα λεπτά το αφιέρωμα-βίντεο βασισμένο στα τότε γεγονότα.
  17 Νοεμβρίου 1973 τότε, ξεκίνησε μια μαζική διαδήλωση λαικής αντίθεσης στο καθεστώς της χούντας των Συνταγματαρχών. 39 χρόνια μετά και ο αγώνας συνεχίζεται. Αγώνας για την αξιοπρέπεια, για την ζωή, για τα δικαιώματα και για την ελευθερία . Δεν θεωρώ άλλωστε τυχαίο το γεγονός πως ακόμη και σήμερα σε κάθε γειτονιά,σε κάθε συλλαλητήριο ακούγεται το σύνθημα: Ψωμί Παιδεία Ελευθερία, η χούντα δε τελείωσε το 73.Τα τανκς καθώς και ο Γεώργιος Παπαδόπουλος μπορεί να μην υπάρχουν.Υπάρχει όμως μια έντονη παρουσία δυνάμεων καταστολής όπως θέλουν να τους αποκαλούμε που συνεχώς προκαλεί, χρησιμοποιέι βία, ''πετά'' δακρυγόνα και ασφυξιογόνα, ξυλοκοπεί διαδηλωτές και προσαγάγει συνεχώς περαστικούς χωρίς να υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος. Από την άλλη πλευρά υπάρχει ένα κράτος το οποίο ώρα με την ώρα μέρα με τη μέρα ''τρώει τα παιδιά του''. Μια κυβέρνηση που με τα μέτρα που λαμβάνει οδηγεί όλο και περισσότερα άτομα στην απόγνωση και πολλές φορές στην αυτοκτονία.(Άλλωστε τα ποσοστά μιλούν από μόνα τους). Υπάρχει μια χρυσή αυγή που δρα ανενόχλειτη με αποτέλεσμα τα φαστιστοειδή στοχεία να αυξάνονται όλο και περισσότερο.
  Ποίος μπορεί να αμφισβητήσει λοιπόν πως η ''χούντα'' δεν τέλειωσε τότε;Όταν το ψωμί πλέον θα αποτελέι αγαθό πολυτέλειας. Όταν η παιδεία υποβαθμίζεται συνεχώς, όταν υπάρχει ελευθερία υπό περιορισμούς;
  Το Πολυτεχνείο πάντα ζούσε και θα ζει μέσα από τους αγώνες του σήμερα. Το δρόμο θα μας τον δείχνουν όλοι εκείνοι που υπήρξαν εκεί και εκείνοι που εκείνες τις μέρες έφυγαν από κοντά μας αλλά θα είναι πάντα ''αθάνατοι'' και θα μας δείχνουν πάντα τον δρόμο για να δημιουργήσουμε της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία.
   Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου,Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη,Σωκράτης Μιχαήλ,Toril Margrethe Engeland του Per Reidar,Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα,Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς,Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος,Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου,Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου,Δημήτριος Παπαϊωάννου,. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας,Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος,Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου,Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου,Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, Ευστάθιος Κολινιάτης, Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου.( Πηγή: http://news247.gr/eidisei /ereyna_aytoi_einai_oi_24_nekroi_toy_polytexneioy.2009947.html)
  

Yγ: Kουφάλες δε ξοφλήσαμε αυτό έχω μόνο να τους πω,τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν.

Καλή συνέχεια...