Η σύγχυση στα μάτια της

Μέρες τώρα ήθελε να μιλήσει,είναι σαν κάτι να την έπνιγε και δεν μπορούσε να ανασάνει.Τόσες σκέψεις,τόσα συναισθήματα, τόσα,τόσα,τόσα... Δε μπορούσε να κάνει τίποτα για αυτό. Εγκλωβισμένη στο παρελθόν της και φυλακισμένη στον ίδιο της τον εαυτό. Έψαχνε όμως μια ευκαιρία. Ναι εκείνη την ευκαιρία για να μπορέσει να εξηγήσει, να μιλήσει, να απελευθερωθεί από αυτό που την έτρωγε τόσο καιρό, μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, στιγμή με τη στιγμή. Έψαχνε εκείνη την ευκαιρία που θα την αποδέσμευε από τύψεις, ενοχές,λάθη. Εκείνη την ευκαιρία που θα την λύτρωνε από το κάθετι. Ήταν μπερδεμένη και αρκετά συγχυσμένη. Αμφιθυμικά συναισθήματα την κυρίευαν δίχως να ξέρει το γιατί. Περίεργες και περίπλοκες καταστάσεις χωρίς να γνωρίζει τον τρόπο επίλυσης τους. Το μόνο που ήθελε ήταν να την ακούσει. Χωρίς να περιμένει κάτι. Χωρίς να προσδωκεί κάτι. Χωρίς να... Οι μέρες περνούσαν, εκείνος απομακρυνόταν όλο και περισσότερο να σαν να ήθελε να κρυφτεί από κάτι αλλά και από τον ίδιο του τον εαυτό. Ήταν και εκείνος θυμωμένος, μπερδεμένος παρόλο που δεν ήθελε να το δείξει. Πάντα δυνατός χωρίς να θέλει να δείξει τις αδυναμίες του,τα συναισθήματα του καθώς και τα δικά του θέλω. Πάντα συγκρατημένος και καθώς πρέπει. Πάντα σκεφτόταν πολύ τα πράγματα.Σκέψεις βασάνιζαν συνεχώς το μυαλό του... Πάντα πρώτα η λογική και μετά το συναίσθημα. Φαινόταν παρόλα αυτά πως ζητούσε κάτι από κείνη.Ποτέ δε τόλμησε όμως να πει κάτι. Κρυβόταν πίσω από δικαιολογίες και κυρίως από τον εαυτό του. Βαθειά μέσα του την περίμενε. Περίμενε μια εξήγηση, ίσως και μερικά λόγια. Είχε καταλάβει ότι το είχε μετανιώσει, είχε καταλάβει πολλά αλλά για τους δικούς του λόγους δεν ήθελε να το δείξει. Είχε απογοητευτεί τόσο πολύ που ενώ ήθελε να την ακούσει παρουσίαζε συνεχώς μια άρνηση και μια ανεξίγητη συμπεριφορά. Όσο για εκείνη; Ίσως να περιμένει την κατάλληλη στιγμή...Ίσως να μην κάνει ποτέ τίποτα...Ίσως να βασανίζεται για καιρό ακόμη...Ίσως και να παραιτηθεί,παρόλο που δε συνηθίζει να το κάνει... Το μόνο σημάδι που θα δηλώνει πάντα ότι το έχει μετανίωσει είναι αυτή η σύγχυση στα μάτια της και μόνο αυτη...

Υγ:  Το εν λόγω κείμενο αποτελέι μια μικρή ιστορία δύο ανθρώπων. Ίσως να είναι υπαρκτοί ίσως και όχι. Η αφορμή που την έγραψα;; Δεν έχω απάντηση σε αυτό,ίσως να είναι άλλο ένα περίεργο παιχνίδι του μυαλού μου..

Καλό βράδυ