Πάντα σεβόμουν το διαφορετικό αλλά....

Ημέρα τετάρτη και εγώ όπως και άλλοι φοιτητές παρευρέθηκαν στην γενική συνέλευση του Τει Αθήνας...Οι απόψεις πολλές...Μεταξύ των άλλων απόψεις τύπου: Eσείς που κάνετε τις καταλήψεις δεν έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε,χρωστάτε άπειρα μαθήματα έχετε λεφτά και τα κάνετε,εμείς θέλουμε να πάρουμε πτυχίο και δεν είμαστε αργόσχολοι κτλ κτλ...Δε λέω σέβομαι το διαφορετικό αλλά γιατί μέσα στα πανεπιστήμια και μέσα στις σχολές να υπάρχουν τέτοια μυαλά...Που πήγαν τα φωτεινά μυαλά που θα γινόντουσαν μελλοντικοί συνάδελφοι μου;Τα ανοιχτά μυαλά που υποτίθεται ότι θα πάλευαν για ένα καλύτερο άυριο,για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας,για αξιοπρεπή φοίτηση...Αυτοί που θα έδιναν ένα ηχηρό μήνυμα σε όλους...Αναρρωτιέμαι γιατι τα μέσα μαζικής εξημέρωσης εεε συγνώμη ενημέρωσης ήθελα να πω αντί να είναι στο πλευρό των φοιτητών που αγωνίζονται για ένα καλύτερο άυριο προβάλλουν συνεχώς τους και καλά αγανακτισμένους φοιτητές.Μόνο και μόνο ο τίτλος μου φαίνεται παρωδία...Είναι λίγο οξύμωρο δεν είναι;..Αγανακτισμένος φοιτητής με τους φοιτητές που είναι υπερ των καταλήψεων και όχι με το νέο νόμο πλαίσιο...Μήπως τελικά εμείς αντιλαμβανόμαστε τα γεγονοτά λάθος ;Θέλω να πιστεύω πως όχι...Ώρα 6 το απογευμα και η απόφαση απεφάνθη.Η σχολή άνοιξε..Οι πανηγυρισμοί πολλοί..Πλέον όλοι θα δώσουν τα μαθήματα τους,θα πάρουν πτυχίο και θα αφήσουν την πόρτα ανοιχτή στην εφαρμογή του νόμου...Ώρα 8 και γω δυσαρεστημένη από την εν λόγω συνέλευση παίρνω τον δρόμο για το σπίτι μου...Εκείνη τη μέρα πήρα διαφορετικό λεωφορείο...Έτυχε...Στην διαδρομή άκουγα μία κυρία(που ούτε έτσι δεν αξίζει να αποκαλείται)να επαινεί με δέος τα παιδιά της χρυσής αυγής και να βρίζει ασύστολα τους μετανάστες...Εκείνη την στιγμή έτυχε να κατεβαίνουν από το λεώφ δύο μετανάστες...Η εν λόγω κυρία με θράσος τους αποκάλεσε αλήτες και κτήνοι και τους έφτυσε με πολύ χαρά στο πρόσωπο...Εγώ εξαγριώθηκα...Σκέφτηκα...Δεν γίνεται να ζω στο 2011,δεν γίνεται να βιώνω αυτή τη κατάσταση...Το πιο τραγικό,κανείς δε μίλησε..Φάνηκε σε όλους τόσο φυσιολογικό..Απάθεια της απάθειας ω απάθεια....Ωρα 9 και εγώ έφτασα στο σπίτι μου γεμάτη απογοήτευση, σκέψεις σκέψεις σκέψεις και πάλι σκέψεις...Προσπαθούσα να ερμηνεύσω τα γεγονότα που συνέβησαν εκείνη τη μέρα αλλά μάταια...Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πλέον οι πάντες αδιαφορούν για τους γύρω τους είναι εγωιστές κοιτάνε την πάρτη τους και αν πάρουμε φωτεινό παράδειγμα την εν λόγω κυρία στο λεωφορείο είναι ρατσιστές χωρίς σεβασμό προς το συνάνθρωπο εξυμνόντας ακροδεξιά στοιχεία...Και όλα αυτά γίνονται εν έτη 2011 με την συνέναιση πολλών ατόμων...Πέφτωντας για ύπνο μόνο μία φράση μου ήρθε στο μυαλό και εξού και ο τίτλος του κειμένου μου...Πάντα σεβόμουν το διαφορετικο αλλά....Μάλλον αυτό το αλλά δεν θα μπορέσω να το ερμηνεύσω ποτέ και θα μάθω να ζω με αυτό.........