Εύχομαι...

Εύχομαι ειρήνη για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που έρχονται αντιμέτωποι με τα συρματοπλέγματα εκεί στη Δύση, με τα κρύα νερά του Αιγαίου, με τον ίδιο το θάνατο εκεί στη Λιβύη, στη Συρία και στην Παλαιστίνη.

Εύχομαι ο άστεγος να σταθεί στα πόδια του. Ο άνεργος να μη χάσει την αξιοπρέπειά του. Να μην υπάρχει παιδί που υποσιτίζεται. Να μην υπάρχει οικογένεια με άδειο το κυριακάτικο τραπέζι. Κανείς να μη λυγίσει και όλοι μαζί να παλέψουν.

Εύχομαι το νέο έτος να μας βρει πιο δυνατούς, ώστε να μπορέσουμε ν’ αντέξουμε.

Να πάψουμε να είμαστε τόσο εγωιστές και υλιστές, ώστε να μπορέσουμε να δούμε τη ζωή μας, ως ουσία και όχι ως περιτύλιγμα στη μιζέρια.

Να χαμογελάμε πιο συχνά, να δημιουργούμε, να παλεύουμε, να διεκδικούμε, να μη συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο από τα πάντα.

Να μιλάμε πιο συχνά για αλληλεγγύη, να ενδιαφερθούμε για εκείνον που στέκεται δίπλα μας, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού, χρώματος ή θρησκεύματος.

Να αποκλείσουμε την ομοφοβία, την ξενοφοβία, το ρατσισμό που πλανώνται πάνω από τις ζωές μας, δηλαδή, το τέρας του φασισμού στο οποίο έχουμε αρχίσει να μοιάζουμε επικίνδυνα.

Να κατακτήσουμε κάποια στιγμή, εκείνα τα αυτονόητα που χρειάζεται ο άνθρωπος για να ζήσει αξιοπρεπώς.

Εύχομαι ακόμη, να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε και να ελπίζουμε. Μπορεί να μας έχουν κλέψει το παρόν, αλλά το μέλλον μας ανήκει. Μας το χρωστάνε άλλωστε!

Από τη χρονιά που φεύγει, δεν θα ξεχάσω τη φράση που μου είπε η 60χρονη Στέλλα: "Προτιμώ να πεθάνω από το να χάσω την αξιοπρέπειά μου. Δε θα τους κάνω το χατίρι". Από τη μία, γροθιά στο στομάχι, η παραπάνω φράση ενός κατ’ ανάγκην μοναχικού ανθρώπου. Από την άλλη, όταν τη σκέφτομαι, χαμογελώ γιατί δεν το βάζει κάτω.

Τελικά, σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος και όχι ζωντανός*…

Καλές γιορτές να έχουμε και ο καινούργιος χρόνος να μας βρει όπως επιζητούμε !  

* George Orwell