Οι Αγανακτισμένοι και το κακό Συναπάντημα...

Ας τα πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή...Όλα ξεκίνησαν από ένα σύνθημα...' Κάντε ησυχία μη ξυπνήσουν οι Έλληνες'. Αυτό το σύνθημα ήταν το ένευσμα να το πω;Το κίνητρο αν θέλετε να σηκωθεί επιτέλους ο Έλληνας από τον καναπέ του να πει φτάνει πια ως εδώ...Η αλήθεια είναι πως στην αρχή ήμουν πάρα πολύ δίσπιστη με το εν λόγω εγχείρημα μόνο και μόνο που είδα στο ιστοχώρο του facebook 'Αγανακτισμένοι πολίτες ξεσηκωθείτε' απογοητεύτηκα γιατί ΄κακά΄ τα ψέματα ο τίτλος δε σε προιδεάζει με τον καλύτερο θετικό τρόπο. Κάλιστα θα μπορούσε να είναι ας πούμε εξοργισμένοι στους δρόμους...Εκτός από αυτό όμως...Κανείς δε μπορούσε να πιστέψει ότι αυτό που συνέβει μέσω του facebook θα μπορούσε να φέρει αυτό το αποτέλεσμα...Μόλις το είδα μόνο και μόνο από περιέργεια είπα ότι θα κατέβω και γω στο Σύνταγμα να δω πόσο κόσμο θα μαζέψει και αν αυτό όντως θα οδηγήσει κάπου και θα φέρει κάποια θετικά αποτελέσματα...Βγαίνοντας από το μετρό άκουγα από παντού φωνές συνθήματα...Υπέθεσα ότι θα χει μαζευτεί μία μερίδα κόσμου η οποία ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα...Πραγματικά εξεπλάγην όλη η Αθήνα εκείνη την ημέρα ήτανε κάτω δεν μπορούσα να το πιστέψω..Από την μία ένιωσα τεράστια χαρά που επίτελους ο κόσμος 'ξύπνησε' από την άλλη ένιωσα τεράστια λύπη που τόσα χρόνια όλο αυτό το εγχείρημα δε μπόρεσε να το πραγματοποιήσει ο Αριστερός χώρος...Θα μου πείς όταν ο κόσμος βλέπει μια Αριστερά  διασπασμένη σε χίλια κομμάτια ποιόν και τι ακριβώς να εμπιστευτείς; Όταν και αυτή η ίδια δεν ξέρει ουσιαστικά τι θέλει....Με τα πολλά και τα λίγα ξανακατέβηκα αρκέτες φορές στο Σύνταγμα...Είχε γίνει αυτό που φοβόμουν...Συνθήματα χωρίς ουσία...Γιουχάρισμα όχι μόνο στα δύο μεγάλα κόμματα αλλά σε όλους με συνθήματα τύπου ' Να καεί να καεί το μπουρδέλο η βουλή και τέτοια' ...Δεν έβλεπα να υπάρχει πολιτικός παλμός δεν έβλεπα να γίνονται πολιτικές συζητήσεις μεταξύ των ατόμων εκεί μόνο σημαίες κατσαρόλες μούτζες και τίποτα παραπάνω...Σκέτη απογοήτευση...Παρ όλα αυτά ήθελα να μην είμαι προκατειλημένη και άφησα να περάσει καιρός να δω αν όντως αυτό το αυθόρμητο που βγήκε στο δρόμο και ξέσπασε θα μορφοποιηθεί θα γίνει κάτι ουσιαστικό...Ξεκίνησαν συνελεύσεις στην πλατεία Συντάγματος, συμμετείχε και συμμετεχει πολύς κόσμος, ο καθένας μπορεί να διατυπώσει την άποψη του άλλωστε  βγαίνουν και διάφορα ψηφίσματα μέσα από τις συνελέυσεις...Το είδα σαν κάτι θετικό αλλά και πάλι δεν μου αρκούσε αυτό...Βλέπω ότι έχουμε γίνει η κάτω πλατεία στη οποία υπάρχει ανταλλαγή απόψεων υπάρχει δράση και αντίδραση υπάρχει παλμός και ψυχή και ο πάνω δρόμος που μουτζώνει κράζει και στέκεται μπροστά στη βουλή κοιτώντας την... Από τις μέρες που κατέβηκα κάτω κατάλαβα ότι το  απολιτικ έχει αρχίσει πλέον να γίνεται μόδα...Ο κανένας κυριαρχεί παντού και η Αρίστερά τείνει να εξαφανιστεί σταδιακά από το προσκήνιο...Κάποτε ήταν απαράδεκτο να ήσουν απολιτικ να μην είχες πολιτική σκέψη και άποψη τώρα δυστυχώς είναι νεομοντερνισμός της εποχής...Σε όλο αυτό βέβαια πολύ μεγάλο ρόλο έπαιξαν και οι αγαπημένοι μου 'δημοσιοκάφροι' οι οποίοι από την αρχή των αγανακτίστας όπως τους αποκαλώ εγώ συνέχεια τόνιζαν ότι είναι άνθρωποι χωρίς πολιτική σκέψη και κρίση και ότι εμμέσως πλην σαφώς έχει κατέβει όποιος να ναι...Άλλο το απολιτικ και άλλο το ακοματικ...Ναι κατέβηκε κόσμος που όντως είναι απολιτικ αλλά μπορεί να ενημερωθεί να ζυμωθεί και να γίνει άτομο με πολιτική σκέψη και κάτεβηκε και κόσμος που το μόνο που ήθελε ήταν να φωνάξει και να πει όχι δεν θέλουμε να χάσουμε την δουλειά μας δεν θέλουμε να πουληθεί η χώρα στην οποία μεγαλώσαμε το οποίο και αυτό δεκτό(Δεν έχω καταλήξει ακόμα στο αν είμαι υπερ η κατά όλου αυτού, μάλλον κάπου στη μέση θα έλεγα)...Επίσης πάντα οι αγαπημένοι μου ΄δημοσιοκάφροι΄ θέλαν με τον ένα η τον άλλο τρόπο να καπελώσουν όλο αυτό...Πρόσφατα μάλιστα κατηγόρησαν  τον απλό κόσμο που είχε κατέβει( βλέπε μαμάδες με καρότσια, μεγάλο κόσμο, κ.α) γιατί λέει προσπάθησαν να μπουν στην βουλή...Και με τη σειρά της  η λατρεμένη μας ελληνική αστυνομία  αυτά τα καλά παιδιά οι ματατζήδες θεώρησαν σωστό να τους ρίξουν χημικά...Φυσικά η τηλεόραση υπερασπίστηκε τους καημένους τους βουλευτές που δεν μπορούσαν να βγουν από την βουλή και που τραμπουκίστηκαν από τον απλό ελλημικό λαό...Τέλος θεωρώ απαράδεκτο το ότι οι βουλευτές των αριστερών κομμάτων μπορούν και είναι ακόμα μέσα στη βουλή...Ήδη έπρεπε να βρίσκονται κάτω με τον κόσμο και όχι να κάθονται μέσα και να είναι όλο λόγια αλλά απο πράξεις τίποτα...Όσο για το ειρηνικό της υπόθεσης δεν πιστέυω ότι με το να κοιτάμε τη βουλή θα άλλαξουμε κάτι μπορούμε σαφώς να πιέσουμε καταστάσεις και να τους κάνουμε να ταρακουνηθούν λίγο αλλά μετά τι?Ήδη έχει κατατεθεί το μεσοπρόθεσμο..Άλλωστε καμία επανάσταση δεν ήταν Ειρηνική...Βέβαια δε ξέρω να υπάρχει κάποιος που να πιστεύει ότι γίνεται να υπάρξει άμεση δημοκρατία χωρίς 'ηθική΄ επαναστάση...
        Η ιστορία του πολυτεχνείου μας διδάσκει ότι δεν αρκεί μια επανάσταση για να κερδιθεί η ελευθερία.Ο πιο δύσκολος αγώνας είναι αυτός που ακολουθεί μετά την ανατροπή των κυβερνήσεων, μετά τις επαναστάσεις διότι τότε ο λαός χάνει συνήθως τη δυναμικότητά του και τον πρωταγωνιστικό του ρόλο. Τις τελευταίες μέρες η οργή του ελληνικού λαού αλλά και του κόσμου γενικότερα όλο και μεγαλώνει κι αυτό θα' χει αναπότρεπτη συνέπεια μια μεγάλη πολιτική ρήξη. Ίσως και να βιώσουμε την καθαίρεση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος. Ας μη βιαστούμε όμως να σηκώσουμε τα λάβαρα της νίκης....

ΥΓ:  H τελευταία παράγραφος είναι από το http://anthropini-epanastasi.blogspot.com


Θα κλείσω με αυτούς τους στίχους που με εκφράζουν πολύ ...Αφιερωμένους σε όλους τους Αγανακτισμένους εξοργισμένους τους ' σημαιοφόρους΄ του Συντάγματος τους απολιτίκ και τους ακοματικ γιατί πάνω από όλα είμαστε εμείς είναι ο άνθρωπος:

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ' τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες μα ούτε βήμα πίσω.Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζεις την αδικία. Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή. Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στην νύχτα του πολέμου έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω απ΄τις οβίδες.Δεν έχεις καιρό δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.... Tάσος Λειβαδίτης...